Հայկ Մանասյան
Շուկայում գոյատևելու կարևոր քայլը՝ նախ սպառողի, դեռևս չբավարարված պահանջմունքների, մրցակիցներից էապես տարբերվող նոր պրոդուկտի ստեղծումն է, իսկ հետո ինովացիոն մոտեցմամբ այդ պրոդուկտը շուկա մտցնելը։
Kodak-ը չհետևեց այս ստրատեգիային և ձախողվեց՝ կատարելով դասական սխալ։ Այսպես, մինչև թվային տեսախցիկների ի հայտ գալը Kodak-ի դեղին տուփը ասոցացվում էր շուկայում առկա լավագույն ֆոտոժապավենի հետ, այն ճանաչելի էր բոլորի կողմից և Kodak ապրանքատեսակը շուկայում ակնհայտ լիդեր էր։ 2000-ականներին, երբ շուկա մուտք գործեցին թվային տեսախցիկները Kodak-ը շտապեց վազել մրցակիցների ետևից և ինքն էլ սկսեց թողարկել նույն թվային տեսախցիկներից։ Խնդիրը ոչ միայն կայանում էր նրանում, որ դա նոր պրոդուկտի փաստացի կրկնօրինակում էր, այլ նաև այն բանում, որ նոր, ինովացիոն պրոդուկտը Kodak-ը շուկա չմտցրեց ինովացիոն ստրատեգիայով։ Ընկերությունը պարզապես շարունակեց հենվել իր բրենդի շուկայական ընկալման առկա ռեսուրսի վրա։ Ավելին, Kodak-ը հավատարիմ մնալով իր նախկին մարքեթինգային ստատեգիային, նույնիսկ չփոխեց նոր պրոդուկտի վիզուալ պարամետրերը․ նա պարզապես շուկա մտավ նույնությամբ պահպանելով իր անվանումը և տուփերի դեղին գույնը։
Եվ այսպես, ի՞նչ սխալներ արեց Kodak-ը ․ առաջին՝ կրկնօրինակեց մրցակիցներին և երկրորդ՝ արդեն ռետրո դարձած ապրանքանիշի դիզայնը նա օգտագործեց նոր ժամանակաշրջանի, կարելի է ասել հեղափոխական, պրոդուկտը փաթեթավորելու համար։ Երրորդ` չկիրառեց նոր պրոդուկտով շուկա մուտ գործելու նորացված բիզնես ստրատեգիաներ։
Արդյունքում Kodak ընկերությունը ոչ գրագետ օգտվեց շուկայի ընձեռած հնարավորություններից, և որդեգրելով սխալ բիզնես և վաճառքի ստրատեգիա, իր դիրքերը զիջեց մրցակիցներին։